غبار

با غباري كه از گذار تو ريخت
روي گلبوته هاي همهمه گرد
نثل درياي موج زن بشكست
بوسه با صخره هاي نيلوفر
در پس جاده هاي خم در خم
نقشي ارمانده ور
نمانده به جاي
ديرگاهيست بسته راه نظر
اين غبار عبوس رهفرساي
موج خاكستريم به ديده نشاند
اين بلند خموش ميانيي
وان غبارم كه ريخت بر رخ زرد
همچنان گرم ديده فرسايي