پريشان

من پريشانم كه راه خانه را گم كردهام
من پري‌… يا نه، پس از تو شانه را گم كردهام

مي‌گذاري دام پشت دام و من در اين قفس
آنقدر ماندم كه طعم دانه را گم كردهام

شمعم اما در خودم خاموش از بس بودهام
اشتياق صحبت ِ پروانه را گم كردهام

آشنا با هيچكس جز تو نبودم، ناگزير
رفته‌ام هرجا، دلي بيگانه را گم كردهام

عاقلي كو تا بترساند مرا از عشق تو؟
من شمار اين‌همه ديوانه را گم كرده‌ام

من پري هرگز نخواهم شد ولي بر شانه‌ام
هاي‌هاي گريه‌اي مردانه را گم كرده‌ام