مردي كه ...

مثل لباس كهنه دلش بيد خورده بود
مردي كه داغِ هرچه بگوييد خورده بود!

روحش خبر نداشت كه بي برگ و باريش
آب از كدام ريشهء ترديد خورده بود!

در ازدحام خاطره سر باز كرده بود
زخمي كه مهر باطل تمديد خورده بود!

اول كتاب قلب خودش را مرور كرد:
روي حروف فاصله تشديد خورده بود!

آخر نشست، پيش خودش خوب فكر كرد
«آدم» هميشه غصهء تبعيد خورده بود

با يك «هوا» ي تيره نمي خواست سر كند
چشمش دوباره باز به خورشيد خورده بود

در جذبهء دو چشم طلا سيب ديده بود
«حوا» رسيد! جيغ…! و نشنيد! خورده بود…!