ظهر عاشورا

ظهر عاشورا تموم كاينات

خيره مي‌شن به زمين كربلا

انگاري آسمونا حلقه مي‌شن

برا سرخي نگين كربلا

سر سرگردوني‌اَن حسينيا

هر جا نيزه باشه، گردن مي‌كشن

نمي‌شِه ظلمو تحمل بكنن

مگه روزي كه همه شهيد بشن

تا دمي كه وارث خون حسين

مث ماه از ابر غيبت در بياد

مي‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع

تا كه شب بشكنه و سحر بياد

شيعه اونيه كه تا جوني داره

موندة قلدر و ياغي نمي‌شه

مرگه زندگي با ذلت برا ما

اينه حرف كربلا تا هميشه

تو دل هر ذره‌اي يه رودخونه‌اس

كه يزيديا جلو اون وايسادن

ماها چون دور حسين خيمه زديم

نمي‌خوان به بچه‌هامون آب بِدن

مرگه زندگي با ذلت برا ما

اينو حنجراي خوني مي‌خونن

رمز سقاهامون‌، اسم عباسه

اونا كه فراتُ بستن بدونن