آفتاب مشرقي

اين آفتاب مشرقي بي‌كسوف را
اي ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را

«لا تقربوا الصلاه» مخوان و به هم مزن
اين مستي به هم زده نظم صفوف را

نقاره‌ها به رقص كشند اهل زهد را
شاعر كند خيال تو هر فيلسوف را

مي‌ترسم از صفاي حرم باخبر شود
حاجي و نيمه‌كاره گذارد وقوف را

اين واژه‌ها كم‌اند براي سرودنت
بايد خودم دوباره بچينم حروف را

روح‌ القدس! بيا نفسي شاعري كنيم
خورشيد چشمهاي امام رئوف را