چند رباعي

هر حرف وسخن جاي خودش مجذوب است
شاعر به فروتني خود محبوب است

آرش تو فقط مزه پراني بلدي
اين قدر نگو رباعي من خوب است

***

وقتي كه خيال تو به جان مي افتد
انگار زمين از آسمان مي افتد

يك هديه از اين رباعي ام را بپذير
اين بوسه كه دارد از دهان مي افتد

***

تا آيه ي چشم تو به من نازل شد
وا كردن اين گره كمي مشكل شد

هر وقت كه چشم هاي خود را بستي
قانون بزرگ جاذبه باطل شد

***

بر ساحل بيقرار بندر رقصيد
هي چرخ زد و دوباره دختر رقصيد

تا تلخي حس زن شدن را فهميد
شعري شد و لابه لاي دفتر رقصيد

***

هر چند كه از زندگي ات كم بشوم
نگذار كه زير غصه ها كم بشوم

برگرد پري مهربان كاري كن
اين قسمت آخري من آدم بشوم

***

اي كاش هميشه راه برگشتي بود
در قلب كوير جنگل و دشتي بود

بيزارم از اين غريبه بازار اي كاش
فرمانده ي پادگان مان رشتي بود