تو سيبي سرخ بودي

تو سيبي سرخ بودي تكه تكه ماهي‌ات كردند
به دريا دل زدي و رودها همراهي‌ات كردند

مكافات رفيق نيمه‌ي راهت شدن اين است
ببينم پيش چشمم، چشم‌هايي راهي‌ات كردند

تو را با سطل از چاه سياهي در نياوردند
تو سهم آسمان بودي‌، كبوتر چاهي‌ات كردند

بگو هر شاخه سيبي بر سر تو، سنگ مي‌كوبيد
بگو بالابلندان، رحم بر كوتاهي‌ات كردند؟

تو را باب دل منقار زاغك‌ها درآوردند
سرشتت كوه بود اما مترسك‌كاهي‌ات كردند