سه سه گاني

دراين دشتهاي پر از پونه ي ترد

جهان مال خرگوش شوخي ست

كه يك هيچ از مارها برد

***

دف زني با دف خود روروكي ساخته بود

گام در جاده ي ابريشم ادراك نهاد

به يكي شاعر در قونيه دل باخته بود

***

وقتي كه قناريي نخواند

گيرم كه درخت مي زند زار

ديگر قفسي به جا نماند