همسفر بادها

خانه به دوش ِ فنا در شب طوفاني ام
داغ كدامين خطا خورده به پيشاني ام

همسفر بادها ، رفته ام از يادها
فاصله اي نيست تا لحظهّ ويراني ام

خوب ، نه آن گونه خوب ، تا به بهشتم بري
بد ، نه بدانگونه بد ، تا كه بسوزاني ام

سايهّ اهريمن است ، يا شبحي از من است
اين كه نفس مي كشد در من پنهاني ام

كولي زلفت شبي خيمه بر اين دشت زد
آه كه تعبير شد خواب پريشاني ام

در شب غربت مپرس حال خراب مرا
يكسره طوفاني ام ، يكسره باراني ام