يادداشت مريم حيدرزاده براي پرسپوليس به مناست برد دربي

ديگر وقتش بود؛ همه انتظار در انتظار نگذاشتنت را مي كشيديم. روزهاي سختي را گذرانده بوديم و شب هاي بسياري خواب، دعوت چشمانمان را نميپذيرفت.
دلگير بوديم از بدشانسي خودمان و خوش شانسي ديگران… مگر يكي ميتواند چقدر شانس بياورد. هرچيز دوراني دارد و اين آغاز رنسانس سرخ ماست.
خدا كه با ما باشد، ناخدا كه مصطفي باشد و سكان در دست جادوگر، اتفاقي جز اين نخواهد افتاد. اين هت تريك طلايي غريب آشنايمان پاسخ مختصري بود به حرفهايي كه شايسته ميليونها قلب سرخ نيست.
هيچ كجاي دنيا، با دل شكستن پله هاي صعود را طي نميكنند؛ اما همه جاي دنيا با به دست آوردن دل است كه يك شبه راه هزار ساله را طي ميكنند. افتخار ميكنم كه به تيم محبوبم، به هميشه برنده بودنش، به اهالي مهربانش كه اگر گاهي گل نميزنند، دل هم نميشكنند.
افتخار ميكنم به نود و سه دقيقه تعصب؛ پنجاه وپنج درصد بينندهايي كه از آن سوي دنيا به جاي دنبال كردن هر خبري برد تيمم را نظاره كردند و افتخار ميكنم به اينكه به عنوان يكي از كوچكترين هواداران تيم محبوبم شاهد خيابان هاي تمام سرخ زيباترين پنجشنبه سال بودم.

براي مشاهده اشعار مريم حيدرزاده كليك كنيد