زنداني جوان

 از مانده هاي جيره ي نانش

 بانگ قناريان خميرين را

                                             پرواز مي دهد

 رؤياي گربه ها

 دنياي زرد بال قناريهاست .

اي شاخه صبور گلابي

            يكدم رها بكن

سنگين اين قفس را

            -با گربه هاي مست -

زنجير زندگي

 سياره ي زمين را چون واژه ي خدا

 آويخته به گردن « دالايي لاما *» ي پير .

هان دستهاي  خسته ي بودا

زنجير واژه را بگسل .

تا هول مرگ

 و ترس سقوط

 سياره ي زمين را در كام خود كشد .

پيچيده در اتاق

 آواز خك .

 آواز باد .

آواز آب

 و بانگ قناريان دلشاد.

توپ زمين

 در پيش چشم گربه ي من چرخ مي خورد .