... و يك نمونه

 هرگز نخوانده ام ،

 شعري ز شاهنامه ي فردوسي بزرگ

 گوياتر از حماسه ي خشم نگاه او

 كز پشت ميله هاي گران ، قفل هاي سرد

 خواند ترانه ها ؛

 از صبح زندگي .

از شام بندگي .

هرگز نديده ام ؛

 گلبرگ  لاله هاي لب چشمه سارها

 قرمز شود چو خون شهيدان ... ماه .

 هرگز به گوش خويش ،

 نشنيده ام كه رعد خروشان به كوهسار

 باشد رسا ، چو بانگ دلاويز اين شعار

 پيروز ....

هرگز نچيده ام ؛

از بوستان چهره ي معشوق ، بوسه اي

 شيرين تر از دو بوسه ي گرمي كه پارسال

در گير و دارمرگ بچيدم ز گونه اي ،

 از گونه ي رفيق عزيزم كه تير خورد !