سنگ فرش

اي سنگفرش راه كه شبهاي بي سحر
تك بوسه هاي پاي مرا نوش كرده اي
اي سنگفرش راه كه در تلخي سكوت
آواز گامهاي مرا گوش كرده اي
هر رهگذر ز روي تو بگذشت و دور شد
جز من كه سالهاست كنار تو مانده ام
بر روي سنگهاي تو با پاي خسته ... ، آه
عمري بخيره پيكر خود را كشاندم
اي سنگفرش هيچ در اين تيره شام ژرف
آواز آشناي كسي را شنيده اي؟
در جستجوي او به كجا تن كشم ، دگر
اي سنگفرش گم شده ام را نديده اي ؟