سنگي به شكل دل

ساق بلند تو

تصوير روزهاي بلورين است

در چشمه سار كودكي من

وقتي كه از بلندي مي آمدم به زير

وقتي كه پاي سوخته ام را

در آبھاي روشن مي شستم

گام تو ، گام آمدن صبح است

با كفشھاي نقره اي نوروز

در كوچه باغھاي بھاران

دست تو ، دست دايه ي بخت است

بر گاهوار زندگي من

وقتي كه در نشاط جھان ، تاب ميخورد

چشم تو ، مژده اي است از آينده

چشم تو ، لانه اي است براي ستاره ها

چشم تو ، پاسخي است به لبخند سرنوشت

آه اي هميشه دورتر از خورشيد

در من طلوع كن

در من چنان بتاب كه آيينه ام كني

در من چنان بتاب كه آب روان شوم

تا ناگھان تو دست بلورين خويش را

در جستجوي پاره سنگي به شكل دل

از آستين برآري و در سينه ام كني