از اعماق

در صبح آفتابي آفاق

غواص لجه هاي زمان بودم

ميرفتم از كرانه به اعماق

تا گوهر جواني جاويد آب را

برگيرم و به آدميان ارمغان كنم

باشد كه زخمشان نزند چشم آسان

ديگر نبيند آينه جز چھره ي جوان

شب با ستارگان كبودش فرا رسيد

دريا مرا به كام فراخش فروكشيد

در آب همنشين پريماهيان شدم

اسرار نوجواني جاويد آب را

پيرانه سر شناختم و ، نوجوان شدم

رفتم به خواب راحت اعماق

غافل ز صبح كوه و شب كھكشان شدم

در صبح آفتابي آفاق

غواص لجه هاي زمان بودم

صياد جثه هاي ظريف زنان شدم