نگاه عاشقانه اي به درخت

عطر تن درخت

اندام نازنين بلندش

گرماي عاشقانه ي خونش

پستان غنچه اش

ساق خوش كشيده ي موزونش

در من ، بھار سبز نوازش را

بيدار مي كند

گويي در انحناي كمرگاهش

در تنگناي جامه ي كوتاهش

يك چشم يا دهان

يك آشيان كوچك پنھان

سرچشمه ي طلوع و تولد

لبريز از محبت خورشيد

با من حديث شيفتگي را

تكرار مي كند

من ، عاشق جمال درختم

دردش به جان عاشق من باد

انديشه اش موافق من باد