درود بر شب

توده هاي سياه درختان

ساكن اندر خموشي چو كوهند

شب به خوابست و در آسمانھا

اختران ، روشن و با شكوهند

باد گرمي چو لرزان نفس ها

مي خورد بر لب و گونه هايم

مي كشد نور رؤيايي ماه

سايه اي نيمرنگ از قفايم

اي شبي كافريدي خدايان

بر لبان كبودم چه نرمي

اي شبي كز تو مھتاب ها زاد

در خم گيسوانم چه گرمي

در من امشب نفوذ تو چون بود

كز بھار تو آبستنم من

زايد از من گلان شكفته

زانكه گر گل نيم ، گلشنم من

باد گرمي كه مي آيد از دور

از من خسته ، سوزان نفس هاست

بوي عطري كه پر كرده صحرا

آرزوها و زيبا هوس هاست

اختران در دو چشم منستند

چون درخشد فروغ نگاهم

بانگ تو ناله ي گنگ درياست

يا كه خاموشي شامگاهم

در نمي يابم اين نغمه ي تو

گرچه تأثير آن كرده مستم

سر چو در پايم اندازد آرام

آب چشمان بشويد دو دستم