غزل

بر ما چه رفته است كه دل مرده ايم ما
دل را به ميهماني غم برده ايم ما

گل ها ي زرد دسته به دسته شكفته اند
بر ما چه رفته است كه پژمرده ايم ما

سبزيم اگرچه مثل سپيدارهاي پير
سهم كلاغ هاي سيه چرده ايم ما

شايد به قول شاعر لبخندهاي تلخ
يك مشت خاطرات ترك خورده ايم ما

باور كنيد هيچ دلي را در اين جهان
نشكسته ايم ما و نيازرده ايم ما

گفتي پناه مي بر ي از بي كسي به چاه
اي بغض ناصبور مگر مرده ايم ما ؟