يك لاقبا

گفتي پَر و باريد باران پرستو

باران شب باران بو باران شب بو

 گفتي مِي و آماده شد قه قه بخندد

آن كوزه ي سرشار مستي كنج پستو

ماندي نگاهي كردي و خنديد چشمت

رفتي به راه افتاد رد پاي آهو

تو بر لب بام آمدي اي نازنين …يا

باريده است از آسمان باران گيسو

نقش زلال توست هر جا آب و كاشي است

فرقي ندارد شيخ لطف الله و خواجو

يك دست دستاري كه پيچيده است در باد

يك دست كشكولي كزو سررفته يا هو

بر خاك بسپارش به رسم خاكساري

يك لاقبا مانده است اي درويش تا او