بهاريه

دوباره از لب ديوار من بهار گذشت

بهار خسته و دلخون و داغدار گذشت

اگرچه سوت كشيد از هزار فرسنگي

دوباره آمدو خالي ترين قطار گذشت

قطار عمر چه سنگين از اين پل غفلت

تو خواب بودي و روزي هزار بار گذشت

چه تلخ بر همه ي تاق ها و تاقچه ها

چه بد بر آينه هاي پراز غبار گذشت

من و بنفشه در اين فصل سرد هم درديم

كه عمر كوته او هم در انتظار گذشت

اثرنماند ز تقويم كهنه ي پيرار

سبوي پير شكست و خمار پار گذشت

گناه من لب الوده بود و چون انگور

تمام زندگي ام بر فراز دار گذشت

..واز مقابل چشمان باز سربازان

بهار آمد و از سيم خاردار گذشت