نافه

پيچيده دراين دشت عجب بوي عجيبي
بوي خوشي از نافه ي آهوي نجيبي

يا قافله اي رد شده بارش همه گلبرگ
جامانده از آن قافله عطر گل سيبي

يك شمه شميم خوش فردوس ..نه پس چيست
پس چيست عجب بوي خداوند فريبي

كي لايق بوي خوشي از كوي بهشت است
جاني كه ازاين عطر نبرده است نصيبي

اين گل گل صدبرگ نه هفتاد و دو برگ است
لب تشنه و تنهاست چه مضمون غريبي

با خط چليپاي پرازخون بنويسيد
رفته است مسيحايي بالاي صليبي

پيران همه رفتند جوانان همه رفتند
جز تشنگي انگار نمانده است حبيبي

گاهي سر ني بود و زماني ته گودال
طي كرد گل من چه فرازي چه نشيبي