سقاي حرم

عيد آمد و باغ از رويش،گلدوزي فروردين است

امسال ولي دلتنگيم،گل با همه سرسنگين است

اين سبزه ي نوروزي نيست، بر سفره سري جا مانده ست

اين ماهي قرمز در تنگ، يعني كه دلي خونين است

عباس جوان مي آيد،آيينه و قرآن در دست

يك « سين» دگر بر سفره، سقاي حرم يك «سين» است

در آتش اسفندم من، مي گريم و مي خندم من

يك روي بهارم آن است، يك روي بهارم اين است

اي از دل تنگم آگاه، همسايه ي فروردين ماه

تا نام تو را مي نوشم، طعم دهنم شيرين است