صدام نكن

صدام نكن صدام نكن خوابشو داشتم مي ديدم

كاشكي دوباره چشمامو رو هم مي ذاشتم مي ديدم

نه ارغوان نه اطلسي سفيد مه گرفته بود

به رنگ گيس مادرم مي زد به نقره و كبود

نه خنده بود نه خاطره يه حس تازه ي اميد

نه سنگ قبر كهنه بود نه قاب عكسي از شهيد

يه قطره خون دو قطره خون يه گل يه تيكه استخون

يه جاده ي رو به افق يه مشت درختاي جوون

صدام نكن كه آدما تو خوابا مهربون ترن

فقط تو قاب عكساشون قشنگترن جوونترن

صدام نكن كه خواب من حتي كبود اگر باشه

مي خوام بمونه برا من مي خوام برام پدر باشه

صدام نكن صدام نكن خوابشو داشتم مي ديدم

كاشكي دوباره چشمامو رو هم مي ذاشتم مي ديدم