پيدايي

پاي فواره ي زمان

به ديوارها و مادرم اعتماد كردم

به خطوط نستعليق ابروها

به مردمكهاي مهربان

در جشنواره ي بوسه و آغوش

به دبستان با هيبت سنگي و سيماني

به صفوف بي پايان دانش

در پاي درخت انار

به شاخه هاي بلند علم

به جنجال كلمه ها

به دهليز دهانها

به رقص نرم دستها و قلمها

به ستون فقرات خويش

آمده بودم با دستهاي كبود در ضيافت كلمات

بايدسراز جادوي اعداد در مي آوردم

شعبده ي خطوط

و راز حروف را مي شناختم

همزاد من ترس بود

كودكي در همسابگي دلم

و پدرم كاشف خطاهاي كوچك من بود

و مادرم با سجاده اي گشوده به سوي بهشت

و كالسكه ي من كه به خوابهاي من مي انديشيد

در گوشه اي متروك و مندرس