چراغ خنده

بغضُ باور مي كنم وقتي كه خنده زخميه

جنگُ باور مي كنم وقتي پرنده زخميه

بوي باروت بوي سيب طعم شكستن صدا

رنگ خاكستريِ مرگ تموم آدما

اگه تلخه اگه شيرين ديگه دور آخره

يه نبرد بي امون يه جنگ نابرابره

آخرين سنگُ به شيشه هاي دنيا مي زنيم

مي ميريم آتيش به چشماي تماشا مي زنيم

گريه مي كنيم كه روشن شه چراغ خنده ها

ديگه دلواپس دنيا نباشن پرنده ها

نازنين گريه نكن فردا كه آفتاب بزنه

طعم زيتون مي ده خوني كه تو رگ هاي منه