غزل 2

بر بساط مي فروشان باده نوشان و بنوش

خوش بتابان جام مي بر مستي ياران بكوش

پشت پا بر اهل دنيا گوش بر فرمان دوست

يك دمي در بزم رندان خرقه پوشان و بپوش

پند پيران سخن پرور بدل تاثير دار

ديده بينا ميكن و سر تا به پا مي باش گوش

رهروان را خوي نيكو برتر از روي نكو

حالتي چون رفت رو با يار هم پيمان بجوش

راه كوته را به بيره سير ننمائي نكوست

تا به عزت كوله بار معرفت گيري بدوش

زيور دنيا مجو كاين هاي و هوي دلنواز

خاكدان شهسواران جمست و داريوش

سينه بگشا جهد كن در محفل دلدار شو

كاين زمان جايز بود با دلستانان در خروش

مركب معشوق را عاشق ركابي درخورست

تا زند بر عالم و آدم ركب اي تيز هوش

كارسازا همتي ساز اين دل آواي ملول

از تو گيرد وام زآواز دل انگيز سروش