غزل 1

رهسپارم رهسپار كوي دوست

قبله گاه عاشقان حقا كه اوست

جانسپارم جانسپار راه عشق

جان فداي قامت رعناي دوست

عشقبازي راه ورسم عاشقي ست

روي بنمايد همانم آرزوست

همچو مجنون مي رسم حد جنون

تا بيابم ليلي ام خوش خلق و خوست

نيست جاي ناكسان در بزم شمع

عهد پروانه طلب كآن آبروست

دوست را در بزم مستان جسته ام

ديدمش ساقي وي و مي در سبوست

شور مي پرسيدم از باده فروش

گفت مي هر مست را در جستجوست

دردنوشان طريقت را بگوي

مي پي آنها سراسر كو به كوست

شاهبازان جهان در باورند

ياورم دولت سرايش بس نكوست

عالم آراي ادب منعم مكن

من دل آوايم كه شعرم پيش روست