بانوي عطش

آن گونه كه داغ از جگرت سرخ چكيده ست

تو بغض گلوگير علي در دل چاهي

يك شاخه از آن ياس سپيدي كه خميده ست

ايوب ترين صبري و يعقوب ترين درد

يك لحظه غمت سينه ي يك عمر دريده ست

يا دست غريب تو به پهلوي كبود است

يا داغ لبان تو به رگ هاي بريده ست

غير از تو به طشتي سر خورشيدترين را

غير از تو به طشتي جگر پاره كه ديده ست

اي واي از آن دم كه دل دربه درت آه

بين سر و تن خسته و تب دار دويده ست

بانو! چه به روزِ شب و روز آمده وقتي

دستي و سري از مه و خورشيد بريده ست

خورشيد كه سر مي زده از شانه ات اي كوه

امروز چرا بر سر زانوت دميده ست؟

منبع : سايت تبيان