سياهي ، سپيدي

از ديرباز

همواره گفته اند

       كه در زير آسمان

رنگي

بالاتر از سياهي نيست؛

امّا اگر دُرُست ببينيم،

           رنگ نه،

چيزي مگر خيالِ واهي

           نيست!

اين ديوِ رنگ خوار

هر لحظه روشناييِ عالم را

در خود به نيستي

تهديد مي كند؛

با هيبتِ سكون و سكوتش

انسان را

از عشق،

         از خدا

نوميد مي كند.

شايد

بايد هميشه گفت كه رنگي

زيباتر از سپيدي

        نيست؛

اين رنگِ مهربان

در جلوه اش نشاني

از ترس و نااميدي

         نيست.

رفتارِ او

با رنگهاي ديگر

رفتارِ مادري ست

       كه پنداري

آنها همه

زاييدگانِ اويند،

نورِ برون دميده

از ديدگانِ اويند.

شايد

بايد بگوييم:

«سياهي

بي رنگ است!

امّا

بالاتر از سپيدي،

زيباتر از سپيدي

       رنگي نيست!