غمزه

خواهي خبر دهمت  ... دنياي بي خبري ست

از هر دري بروي دوران دربدري ست

چشمت به عدّه كشي دعواي غمزه كند

چشمت كه مدّعي ِ يك عمر غمزه گري ست

هفتاد مولوي از يك مصرعت بسرا !

حافظ لسان تو را در حدّ درّ ِ دري ست

مجروح جور تو را جاني نمانده به تن

خوني كه در رگ ماست درياي خون جگري ست

وقت تلاوت توست اي جبرئيل نگاه

كاين چشم هاي سياه قرآن جنّ  و پري ست

يا ذالجمال و جميل ... نقش نگين توام

هرشب نشين ِ توام حال دلم سحري ست

غير از تو هركه بَرَد دل را حرام دلش

دلدادگي به جز از روي تو بي ثمري ست

رويا به رويت ماست اي روي و موي تو خوش

وقت حجاب تو نيست هنگام پرده دري ست

عريان و خنده زنان لب را به غنچه درآ

پيراهني بگشا كاين جاي جلوه گري ست