رنگ ز رخ پريده ي ما را كسي نديد

رنگ ز رخ پريده ي ما را كسي نديد

اين مرغ پركشيده ي ما را كسي نديد

چون دود در سياهي شب گم شد از نظر

خواب ز سرپريده ي ما را كسي نديد

بسيار صيد جسته كه آمد به جاي خويش

اما دل رميده ي ما را كسي نديد

پنهان ز چشم غير به كنجي گريستيم

اشك به رخ دويده ي ما را كسي نديد

اغيار محو چاك گريبان او شدند

پيراهن دريده ي ما را كسي نديد

خاري كه رفته بود به پا زود چاره شد

خار به دل خليده ي ما را كسي نديد

گلچين رسيد و دست به يغما گشود و رفت

گل هاي تازه چيده ي ما را كسي نديد

مانند نخل موم كه بندد ثمر به خود

يك ميوه ي رسيده ي ما را كسي نديد

دامان تر به اشك ريا پاك شسته شد

كالاي آبديده ي ما را كسي نديد

ديوان عمر را دو سه روزي ورق زديم

ابيات برگزيده ي ما را كسي نديد