باز با مايي

چفيه ات رنگين آمان بود

سنگرت در آسمان بود

قلب تو از بچه هاى

آوچه باغِ آهكشان بود

باغ بودى، سبز بودى

جنگلِ انبوه بودى

رود بودى، پاك و آبى

دشت بودى، آوه بودى

عطر باران مى تراويد

از نگاهِ پر اُميدت

چون تو را بوسيده بودند

همسفرهاى شهيدت

خاطراتت هست اينجا

مثل گلهاى بهارى

باز با مايى تو، امّا

توى عكسِ يادگارى

ابر مى گويد برايت

توى گوش جبهه امّا

باز مى پيچد صدايت