بوسه باران ( باباي شهيد )

مثل گل، مثل بهار

باز بويت مى آنم

لابه لاى عكسها

جستجويت مى آنم

باز هم صدها سؤال

مى آنم از مادرم

شاد مى خندد به من

عكسِ بالاى سرم

ناگهان انگشت تو

نرم بر دَر مى زند

گوش ها پر مى شود

باز هم از صحبتت

بوسه باران مى شود

آسمانِ صورتت

لاى در وا مى شود

خانه زيبا مى شود

دَفترم با دست تو

امشبى پيشم بمان

خانه ديشب شد بهار

شد پر از عطر اميد

بر سرم جا مانده است