دريا و آدمي

با من از روايت گريه‌ها
سخن مگوي.
صبح‌هاي مرمرين در پي است،
سواران ستاره‌پوش در پي است.
گُل‌گُل شبنم و
لغزش لاله
در نسيمه‌هاي نور.
ديگر
نه نامي از دريا،
نه نقشي
كه در چشم آدمي.
من راز‌جويِ آن روايتم
كه هنوزش كسي
بازنسروده است.
با من از روايت رازها
سخن بگوي!