برگزيده

سخن از رعد خفته‌اي‌ست
فراتر از اين رعشه‌ي جنون
كه مَنَش
مثقالي اگر بر گريبانِ اين سياره درافكنم
هزار منظومه از ترازوي جهان
خواهد گريخت.


من در توازنِ هول و
حيات
اكسيرِ ستاره و بارانم
كه از مصافِ شب ديجور
باز مي‌آيد.


من
وطن
در اندوه خويش
برگزيده‌ام