راز

مي‌آمدند
مي‌خواندند
مي‌گريستند
زائران ديرينه
زائران راه
راه به راه و
بي راهِ راه.
سفر كرده را
جز اين جهان
مقصدي كجاست؟
پَرِ عقاب است اين،
مرغ خانگي!
بيا
بخوان
گريه كن.
به اسم، به اسمِ من است
روشناييِ روزگار!