ترانه

پشت ديوار شبونه
يه نفر تو خوابِ خونه

ميگه كو، كوكوي بلبل
كو ترانه، وعده‌ي گُل.


پشت ديوار شبونه
يه نفر تو خوابِ خونه

مث خورشيد توي سايه
داره از خودش گلايه

مگه هر نگفته: رازه
چي شد اون هواي تازه

شبِ بن‌بست، درِ بسته
همه خاموش، همه خسته

پس كي از ستاره‌بارون
ميرسه فصل بهارون؟