گل هاي آفتابگردان

كلمه‌اي دارم
كمربسته‌ي تكرار و
معني نشينِ مگو.


بگو!


(بگو مگوي ديگران
هيچ دردي از ما دوا نخواهد كرد.)


فعلا تا فرصتِ دوباره‌ي آفتاب
ساكت باش!
خداوندِ اين دقيقه
دختر بچه‌ي بازيگوشي‌ست
كه در پاركِ پروانه‌ها
پيِ سنجاقْ‌سَرِ ساده‌ي تو مي‌گردد.
آيا جهان
در جادوي روشنِ همين سادگي
خلاصه نمي‌شود؟
آيا ما مي‌توانيم ميان مويه‌هاي آدمي
باز به آوازي از شادمانيِ بي‌پايانِ زندگي برسيم؟


او كه مي‌گويد
كلمه همين و تكرار همين و ترانه همين است،
حتما بهتر از من مي‌داند
كه نجاتْ دهنده‌ي ديگري در راه نيست.