تكرار و فراموشي

آيا هنوز
اين روشن‌ترين اشاره‌ي روز است
كه تاريكي را
به اختيارِ خود رَقَم مي‌زند؟


مي‌گويند صبوري كنيد،
فريبِ اين حروفِ ناخوانا
نشخوارِ بي‌هوده‌ي باد است كه مي‌وَزَد.


راهي نيست.
ديگر نه عطرِ ناني كه در سَبَد،
نه بارشِ ماهياني كه معجزه.
براي رسيدن به قُله‌ي ماه
بايد به نبضِ بي‌قرارِ همين شبتابِ مُرده
قناعت كنيم.
مهم نيست!


شبي، شبي شايد آسمانِ گرفته‌ي اين همه عَزا
آوازهاي آفتابِ سفر كرده‌ي ما را
به ياد آوَرَد.