دعواي عصر ديروز

چرا كلماتِ روشن خود را
به كُشتن مي‌دهيد،
دنيا پُر از علامتِ آهو
به جنگلِ دورِ بنفشه و شبنم است.


من از شما جدا خواهم شد
شما دروغ مي‌گوييد
شما كلماتِ روشنِ خود را
به كُشتن مي‌دهيد،
راهِ دُرُستِ رسيدن به سوره‌ي صبح را نمي‌دانيد،
فقط حرف مي‌زنيد.


من بايد بروم
بروم رو به پياله‌هاي پياپي بنشينم،
من از راه بنفشه به آهو خواهم رسيد
و دعا خواهم كرد
و باران خواهد آمد
و خيلي چيزها، خيلي چيزها ...!


پياله‌ي هفتم است اين،
بايد وضوي واژه بگيرم،
تمام ...!