دنيايي ها 2

نگذار اينجا بوي خار و خس بگيرم

مي خواهم از دنيا دلم را پس بگيرم

مي خواهم امشب برگ برگِ هستي ام را

از شاخه هاي اين شب نارس بگيرم

من آمدم تا حجم اقيانوس را از

جغرافياي شانه ي اطلس بگيرم

كولي شدم تا مثل تقدير نگاهت

آيينه را از هر كس و ناكس بگيرم

اما چه با من مي كند چشمت كه بايد

هم  گفته، هم  نا گفته ام را پس بگيرم

كر نيستند اين ناكسان اما چگونه

داد خود از اين لشكر كركس بگيرم

اي تلخ شيرين شوخ تند! اي مرگ! بگذار

كام خود از آن خنده هاي گس بگيرم

اي با تنم از عطر كافور آشنا تر!

نگذار اينجا بوي خار و خس بگيرم

دلتنگم از جنجال جنگي سرد اينجا

با زندگي مي خواهم آتش بس بگيرم

***

در قاب عكسي كهنه، مادر چشم در راه

تا ماه را طوقي از اطلس بگيرم

كو دستمال خيس اشك اي روح باران؟

تا گرد از آن چشمان دلواپس بگيرم