وقتي كه نباشي

كوچه وقتي كه نباشي رگ خشكيده ي شهره
ماه تو گوش خونه گفته ديگه با پنجره قهره

سقف دلبستگي بي تو واسه من سايه نداره
دلم از روزي كه رفتي ديگه همسايه نداره

تو پي كدوم ستاره پشت ابرا خونه كردي
رفتي و چيزي نگفتي گريه رو بهونه كردي

من سوال ساده تو / تو جواب مشكل من
ردپاي رفتن تو روي صحراي دل من

وقتي آسمون شبهام زير سايه چشاته
وقتي حتي اين ترانه رنگ غربت صداته

نمي ذارم اين دو راهي سر راه ما بشينه
نمي ذارم اين جدايي رنگ فردا رو ببينه

شبو با فانوس اشكت مي برم به روشنايي
با تو ميرسم دوباره به طلوع آشنايي

مي دونم هر جا كه باشي دل تو اهل همين جاست
واسـه من تو ايــنجــا اول و آخر دنياست

اول و آخر دنياست  ...