يكي دو پرنده كافي بود

يكي دو پرنده كافي بود

كه آسمانم را نقاشي كنند

با بال‌هايشان

آبي و زلال

بر خاكستري كه بر سرم آوار مي‌شد

و لكه‌هاي كوچك ابر را

مثل قايقي بكشند

بكشند و با خود ببرندم

به هر كجا كه مي‌خواهند

يكي دو پرنده كافي بود

چه انتظاري كشيدم

تا پرنده‌ها آمدند

آمدند   آمدند

دسته دسته

               هزار هزار

و آن‌قدر آمدند

تا آسمانم سياه شد

يكي دو پرنده كافي بود