از پنجره ات نگاه كن

از پنجره‌ات نگاه كن

خيابان شلوغ

همهمه‌ي مردم

سرسام ماشين‌ها

همه‌  وهم‌اند

فراموش‌شان كن

ببين

كشتي‌يي غول‌پيكر

بر آب‌هاي مواج

بالا و پايين مي‌شود

لنگر برمي‌دارد

سوت مي‌كشد

مرغ‌هايي جيغ‌كشان مي‌چرخند

بر فراز موج‌هايي

كه شكل جزيره‌اي دور را با خود آورده‌اند

نمي‌بيني؟

نمي‌بيني

مهي غليظ تمامي اين‌ها را در خود پوشانده‌است

مه را هم نمي‌بيني

كه مثل قارچ روييده‌است در آن

خيابان شلوغ

همهمه‌ي مردم

سرسام ماشين‌ها

پنجره‌ات را ببند