نفرين

حرف‌ِ من‌ اينه‌ :
عشقي‌ كه‌ با چاقو زدن‌ به‌ درخت‌ِ سَرِ گُذر شروع‌ بشه‌ ،
خونه‌ي‌ آخرِش‌ بدبختي‌ِ !

عاشق‌اَم‌ عاشقاي‌ قديم‌
كه‌ اسم‌ِ طرف‌ُ رو تَنِشون‌ خال‌ْكوبي‌ مي‌كردن‌ ،
نه‌ اين‌ كه‌ ناخون‌ْگير وَردارن‌ُ
تن‌ِ درختاي‌ بي‌زبون‌ُ
به‌ هواي‌ يادگاري‌ پاره‌ پاره‌ كنَن‌ !

از همين‌ِ كه‌ عشقاي‌ اين‌ زمونه‌ ،
هَم‌ْسن‌ُ سال‌ِ حُباباي‌ آبَن‌ !

نفرين‌ِ درختا رُ دست‌ِ كم‌ نگير !