ناگهان گريه ام گرفت

از ياد نبر كه از ياد نبردمت!
از ياد نبر كه تمام اين سالها،
با هر زنگِ نا به هنگام تلفن از جا پريدم،
گوشي را برداشتم
و به جا صداي تو،
صداي همسايه اي،
دوستي،
دشمني را شنيدم!
از ياد نبر كه هميشه،
بعد از شنيدن ش آهنگِ «جان مريم»
در اتاق من باران باريد!
از ياد نبر كه - با تمام اين احواي-
هميشه اشتياق تكرار ترانه ها با من بودى
هميشه اين من بودم
كه براي پرسشي ساده پا پيش مي گذاشتم!
هميشه حنجره من
هواخواهِ خواندن آواز آرزوها بود!
هميشه اين چشم بي قرار...

- يك نفر صداي آن ضبط لاكردار را كم كند!●