دوشنبه ۱۲ اسفند ۹۸ | ۱۹:۳۴ ۳۰ بازديد
هميشه
به انتهاي گريه كه مي رسم
صداي ساده ي فروغ از نهايت شب را مي شنوم
صداي غروب غزال ها را
صداي بوق بوق نبودن تو را در تلفن
آرام تر كه شدم
شعري از دفاتر دريا مي خوانم
و به انعكاس صدايم در آيينه اتاق
خيره ميشوم
در برودت اين همه حيرت
كجا مانده يي آخر ؟