آه تخته كلاس

تخته ي سبزوكهنه ي مكتب ما

ضجه مي كرد

چو گچ بر بدنش خط مي زد

ناله اش داغ مرا تازه نمود شايد گچ

دست رد بر خط آن سينه ي ممتد مي زد

گفتمش ضجه ات از چيست

چنين مي نالي ؟

گفت : در باغ پر ازعشق درختي بودم

بلبل اندر چمنش

طعنه به بربط مي زد

آهم از زخم تبر نيست

كه اين... روزم گشت

آه زان كودك شوخ است

كه از شاخه ي من

تيركمان ساخت و سنگ

بر سر ملت مي زد