الهي من براي خود بميرم

الهي من بميرم
الهي من براي خود بميرم
براي اين دل ساده
شكست بي خودبه دست آدم بي خود
بميرم
بمردم زير سرو كوچه خاكم كن
مگر بعد از وفاتم
سايه اي روي سرم باشد
كه شايد شاخ و برگ سبز خاك آلود
به آهنگ نسيم حزن
نوازشگر به خاك پيكرم باشد
وصيت مي كنم خاكم
نگردد كوزه ي مردم
كساني كه مرا در تشنگي كشتند
مگر اين انتقام
آرامش چشم ترم باشد
وصيت مي كنم اين خاك
مبادا مهر گرد جا نماز آيد
مبادا سجده ي اهل نمايش
بر سرم باشد
مرا گلدان بسازيد
چون كه عمري آرزو كردم
بميرم تا وجود من
چنين روزي
خفيف و خوار
خار غنچه اي
چون دلبرم گردم