باز گرديد

همچون“قطره اي بر نيلوفر“،

شبنمي افتاده به چنگ شب حيات،

آرام و بي نشان،

در آرزوي سر زدن آفتاب مرگ.

نسشته ام و چشم هاي خاموشم را

به لب هاي كبود مشرق دوخته ام…

پرستوهاي بي بهار من!

قاصدك هاي آواره در باد، باز گرديد!